Ik ben een autodidact, als kind was ik al bezig met dingen maken van klei, verf en andere materialen.
Ik kan het niet laten om steeds iets te maken van materialen die ik zie,voel of vind.
De laatste 20 jaar werk ik voornamelijk met klei.
Eerst waren het figuratieve beelden,  zo realistisch mogelijk. Mijn inspiratie bron is de vrouwelijke vorm in haar veelzijdigheid.
De ene keer maak ik haar ingetogen de andere keer uitbundig en/of vrolijk. Dit is vaak afhankelijk van mijn stemming.

De laatste 2 jaar ga ik steeds meer naar de abstractere vormen toe.
Ondanks dat het abstracte beelden zijn blijven het mensfiguren vaak in een omarming of verstrengeling.
Naast de abstracte vormen werk ik de laatste 2 jaar met stukken hout die ik op het strand vind. De stukken hout zeggen mij iets, ik zie er iets in. Het “ontbrekende” maak ik er in keramiek bij. De combinatie van  het verweerde hout, soms rond geschaafd door de zee, met het keramiek spreken mij heel erg aan.
Het zijn  zo unieke beelden die bijna uit zichzelf ontstaan.
Maar ook dan blijven het mensfiguren en meestal vrouwelijke figuren

Bijna altijd  werk ik in keramiek, maar soms maak ik een een uitstapje naar andere materialen als steen ( serpentijn , speksteen), stof, bouwstaal en cementafgietsels.
Maar….. ik kom altijd weer terug op keramiek. En altijd weer op “de vrouw”